Kanadyjskie hybrydy: kiedy Sztuka spotyka Technologię

Neapol, 24 marca 2010 – Otwarty został Cykl konferencji o Kanadyjsich Hybrydach w Pałacu Santa Maria Porta Coeli, prowadzonym przez Angelę Buono i Marinę Zito

Pierwsze spotkanie Cyklu, zatytułowane Etyczność/estetyka relacjonalna „sens lab”, głoszone przez Stiamatię Portanovą, wykładowcę instytutu Mediów i studiów Kulturalnych Uniwersytetu Birkbeck w Londynie.
Wykład skupił się na pojęciu hybrydy, rozumianej jako związek między technologią i tańcem, które łącząc się, dają życie nowej formie ekspresji estetycznej i artystycznej w epoce nowych sztuk cyfrowych. Stamatia Portanova wyjaśniła to pojęcie, ilustrując swoje doświadczenie post-doktotoratem odbytym na Uniwersytecie Concordia w Monterealu, w Kanadzie, a w szczególności mówiła o swojej współpracy z laboratoriami Sens lab i Topological Media Lab.
Pierwszy z nich, utworzony przez Erin Manning w 2004, r. jest złożony z artystów, wykładowców uniwersyteckich, badaczy naukowych, tancerzy i pisarzy, którzy współpracują między sobą i pojmują ciało, jako technologię, widząc w nim zatem formę myśli. Zresztą, sama Manning utrzymuje, że „wszystko co zaczyna się jako ruch ciała, kończy się jako ruch myśli”. Praktycznie rzecz biorąc, kiedy działamy, myślimy, że mamy do czynienia z działaniem umysłu, jak pojęcie; lub o działaniu praktycznym, jak taniec lub pismo. To pojęcie było głównym tematem wydarzenia Dancing The Virtual, zorganizowanym przez badaczy Sense Lab, gdzie każdy uczestnik proponował własne kreatywne wyrażenie, które mogło być właśnie koncepcją, kroków tanecznych, software, wiedo itd., wszyscy połączeni jędną nicią: myślą.
Topological Media Lab zajmuje się głównie aspektem technologicznym, w szczególności zwraca się ku nowym mediom, takim jak Motion Capture, czyli „schwytanie ruchu”. Chodzi o techniczą animację cyfrową, która pozwala zastosować do wirtualnych postaci ruchy osób lub zwierząt nagranych w czasie rzeczywistym i natychmiastowo reprodukowanych na ekranie za pomocą sensorów umiejscowionych w punktach połączenia kości i skurczów mięśni. W tym względzie, Stamatia Portanova pokazała część filmu wideo amerykańskiego choreografa Billa T.Jonesa zatytułowanego Ghostcatching, w których są przedstawione, za pomocą wirtualnej postaci, ruchy tancerza, które odpowiadają serii linii na ekranie. Sensory mogą być zastosowane również do przedmiotów, które tym sposobem odbierają ruch ciała ludzkiego i reagują na nie, jak nakrycia, które produkują dźwięki przy najprostszym ruchu lub urządzenia, które chwytają ludzki głos i przenoszą słowa na ściany.

Maria Izzo, Marialberta Lamberti, Traduzione di Adriana Elżbieta Kaszycka